บทที่ 33

“เฟธ ตื่นได้แล้ว” ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือเธอ ดวงตาของเธอค่อยๆ ปรือเปิดขึ้น “เราถึงบ้านแล้วนะ” ถนนทางเข้าบ้านโอบล้อมไปด้วยป่าไม้และขนาบข้างด้วยต้นซีดาร์ มันงดงามจนแทบลืมหายใจราวกับภาพวาด

เธอลุกพรวดขึ้นนั่งเร็วเกินไปหน่อยจนหงายหลังกลับไปที่เบาะ “บ้าจริง ทำไมฉันเวียนหัวขนาดนี้นะ”

“คุณลุกเร็วเก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ